Ruimte om te bewegen

Waar ligt het begin van het plan tot het kopen en verbouwen van de kerk?
Renée: “De initiatiefnemers zijn René en Miranda van den Brom. Zij hadden het plan al opgevat om dit nieuwe project te starten en hebben mij gevraagd om daarbij te helpen. Zowel René en Miranda als ik zijn persoonlijk betrokken bij dit project. Hun zoon woont vanaf het begin in Halte Zomervilla. Ik twijfelde omdat ik net als voorzitter was gestopt bij stichting Zomerkind. Toen mijn dochter op vakantie ziek werd, net voordat ik moest beslissen of ik deze functie ging aannemen, merkte ik hoe zwaar de zorg was. Zelf vond ik het altijd erg lastig om mijn dochter ergens anders te laten logeren, ik vertrouwde het nooit. En toen dacht ik, als ik zelf iets neerzet wat ik wel kan vertrouwen dan kan ik haar met een gerust hart loslaten. En nu komt mijn dochter hier in het weekend af en toe logeren.”

“Ik heb toen besloten om te gaan helpen en in 2018 hebben we met de stichting de kerk van de Gereformeerde Gemeente Nieuw-Beijerland gekocht. Binnen een jaar kwamen de kinderen hier om te wonen of te logeren. We zijn toen in de helft van het gebouw gestart vanwege financiële haast. Qua investering was het een erg spannend plan, maar ik denk altijd maar zo; no guts no glory. En dat is ook maar goed geweest, anders waren we nooit aan dit project begonnen.”

Hoe is de samenwerking met RoosRos verlopen?
Renée: “Ik had al eens eerder samengewerkt met Sander. In 2010 ben ik begonnen om vanuit de stichting een kinderdagcentrum op te zetten. Toen heb ik ook met Sander samengewerkt. Het lijntje was dus kort om hem te bellen toen we de kerk aankochten. Sander is goed bekend in Nieuw-Beijerland en heeft ervaring met het verbouwen van kerken. Toen ik hem belde wist hij meteen waar het over ging en wilde hij graag komen kijken. Hij is uiteindelijk ambassadeur van de stichting geworden en heeft ons geholpen met het ontwerp voor het verbouwen van de kerk.”

“We hebben gezamenlijk nagedacht hoe we het gebouw functioneel konden maken. Het resultaat is dan ook echt ontstaan vanuit co-creatie. Sander en ik zaten in het hele proces op één lijn. Samen met interieur ontwerper Mireille van Driel van Livin’ hebben we nagedacht over hoe we met bepaalde kleuren en materialen een huiselijke en vriendelijke omgeving konden creëren, die ook erg praktisch moest zijn. Zo zijn we voor warme kleuren gegaan in de woonkamers en is de binnentuin helemaal groen geworden. Voor de slaapkamerdeuren hebben we voor een knalrode kleur gekozen. Hierdoor zijn de deuren die de jongeren gebruiken contrasterend met de muur en dus goed zichtbaar voor kinderen met minder zicht. De deuren waar de bewoners niet mogen komen vallen, door hun witte kleur, juist weg in de muur. Dit soort principes hebben we geprobeerd toe te passen, om helderheid voor de jongeren te creëren. Tegelijkertijd ben je op zoek naar de balans tussen huiselijk en praktisch en dat blijft lastig. Voor het grootse gedeelte is het vinden van die balans goed gelukt denk ik.”

“Een andere belangrijke bijdragen van Sander is de buitenkant van het gebouw geweest. Hij vond het erg belangrijk om het ritme van de ramen te behouden, zodat ook de buitenkant de vormgeving van het kerkgebouw behield en aantrekkelijk was om naar te kijken. En dat is volgens mij goed gelukt. Zowel binnen als buiten zijn we respectvol met het gebouw omgegaan. We hebben altijd gezegd; we kopen de kerk maar we verbouwen met respect voor de geschiedenis van het gebouw. Vandaar dat we de vorm van het gebouw in tact hebben gelaten en elementen van de kerk nog steeds bruikbaar zijn. Zo is het orgel blijven zitten en komt de organist van de kerk af en toe voor onze jongeren spelen. Daarnaast zijn een aantal houten binnenwanden gemaakt van hergebruikte kerkbanken.”

Lyzette: “Dat vind ik zo mooi aan dit gebouw en aan deze plek. De oude elementen, zoals het orgel en de hergebruikte kerkbanken vertellen iets over het historie van deze plek en dat maakt deze plek zo uniek.”

Wat zijn jullie favoriete ruimtes?
Lyzette: “Mijn favoriete ruimte is de ruimte met de kamers van de bewoners. Dat is naar mijn idee een ruimte die helemaal uitstraalt wat het naar de kinderen moet uitstralen. Het is leuk, speels en gezellig.”

Renée: “Wat ik heel goed gelukt vindt van die slaapkamers is dat het een vorm heeft van een huis, wat overigens ook uit Sander zijn koker komt. Hij stelde voor om twee muren te plaatsen, zodat we drie ruimtes konden creëren om daar kamers van te maken. Het was zijn idee om het plafond open te laten zodat we het puntdak van de kerk kunnen zien. Een mooie gedachte, want de jongeren gaan uit huis en komen hier wonen, op een plek waar ze een eigen thuis hebben.”

“Maar wat ik het mooiste vind van het hele gebouw is dat onze jongeren hier letterlijk en figuurlijk de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen en om gelukkig te zijn. Daar mogen we denk ik wel heel trots op zijn, dat dat gelukt is. En ik zeg letterlijk en figuurlijk; want er is echt ruimte voor ieder kind individueel om hier te groeien en zichzelf te zijn, maar er is ook letterlijk ruimte om te bewegen.”

“Achter de schermen” is een maandelijkse rubriek met een persoonlijke kennismaking met mensen, door mensen, voor mensen. Daar doen we het voor!