Hoe staat het met...

In deze rubriek kijken we een aantal jaren na oplevering kritisch terug op een van onze projecten. Hoe is het gegaan, wat ging er goed of juist minder goed en wat kunnen we er in retrospect van leren? Voor deze editie spraken we met Gert-Jan Metselaar en Peter van de Sande (ouderinitiatief Stichting Woon Initiatief Nootdorp SWIN), Marloes Horsman (Rondom Wonen), Wim en Bart Waaijer (Waaijer Bouw Leidschendam) en Caroline Kappetein (Ipse de Bruggen).

“Een echt thuis”
Een stralende zon geeft krachtige slagschaduwen op de strakke gevels van de goed onderhouden woonzorgvilla. Fraaie hoekramen geven het gebouw een modern en transparant karakter. We worden hartelijk ontvangen door de zorgverlener van dienst, Caroline. Via de hoofdentree komen we in de twee gekoppelde gezamenlijke woonruimtes. Een bewoner wacht hier op haar begeleider om naar de dagactiviteiten te gaan. Via de openslaande deuren ruiken we de bloemen uit de tuin en horen we de tjilpende vogels. Een echt thuis… Aan de koffietafel kijken we terug naar het ontstaan van dit project en vooruit naar de toekomst. Caroline: “Ja het is echt super! Leuk om hier te werken. De klik met de veertien bewoners, de klik met het team van Ipse. Het is echt fijn!”

“Maatschappelijk verantwoord”
De bouwers Waaijer junior en senior zijn het erover eens: “Dit zijn de echt mooie projecten! Maatschappelijk verantwoord. Je doet iets voor je medemens. Dit zou je vaker willen doen!” Samen met oud-collega Henno Westeneng en het team van RoosRos is er in co-creatie gewerkt aan een woonvoorziening voor jongvolwassenen met een verstandelijke beperking: Villa Zonnedauw. Het unieke appartementengebouw is gebouwd op de hoek van de Zonnedauw en de Pinksterbloem in Nootdorp. Het twee verdiepingen tellende gebouw bestaat uit 14 appartementen, twee gemeenschappelijke woonkamers waar gekookt en gegeten kan worden en een kantoor annex slaapkamer voor medewerkers van Ipse de Bruggen dat de zorg levert. Het gebouw heeft – ingegeven door de stedenbouwkundige randvoorwaarden – het uiterlijk van een villa. “Achteraf is dat wel duur bouwen, met die hellende daken en de dakkapellen. Maar het is wel heel mooi. De hele wijk wordt er beter van.”

“Samenwerken en verbinding zoeken”
Woningcorporatie Rondom Wonen uit Pijnacker is de opdrachtgever voor de bouw en de eigenaar van het complex. Marloes: “Dit soort projecten zouden we vaker willen doen. Samenwerken en verbinding zoeken! Samen is echt essentieel! Je hebt grond nodig en betrokken initiatiefnemers! Mooi hoe zij met elkaar de kar getrokken hebben. En het resultaat mag er zijn, het ziet er niet uit als sociale woningbouw. Maar hoogwaardig en met liefde ontworpen en gebouwd; na vijf jaar ziet het er nog als nieuw uit.” Of je dit anno nu nog een keer zo zou kunnen bouwen? Dat denkt Marloes niet: “De bouwprijzen zijn enorm gestegen en duurzaamheidseisen nemen toe. Er moet steeds meer gestuurd worden op betaalbaarheid, repetitie van elementen en eenvoudige detaillering.”

“Gewoon uniek, laat ik het zo zeggen”
Peter is nog wekelijks in de villa te vinden. Als vader en initiatiefnemer maar ook voor het beheer en onderhoud. Peter: “Andere initiatieven lopen hier jankend weg. Het is gewoon uniek, laat ik het zo zeggen. Wat hier gemaakt is, mooie kamers en een prachtige tuin.” Elke bewoner – de jongvolwassen mannen en vrouwen – hebben een eigen keukentje, toilet en badkamer. Verbeterpunten? Jazeker. De zuidgevel is vrij gesloten maar heeft wel een grote glaspartij bij het trappenhuis. Hier is het in de zomer echt te warm. Opnieuw een onderstreping dat glas op het zuiden heel zorgvuldig overwogen moet worden en dat het buitenhouden van de zon op het zuiden echt nodig is…

“Droom werd werkelijkheid”
Om met elkaar te kunnen wonen en leven in één huis hecht men in de villa veel waarde aan goede onderlinge omgang van bewoners, betrokkenen, begeleiders, zorgverleners en buurtbewoners. Hoog in het vaandel staan de veiligheid, geborgenheid, zorg op maat en integratie in de samenleving. Vader Gert-Jan: “Respectvol met elkaar omgaan. Naast de zorgverleners en begeleiders, spelen ook de ouders/verzorgers nog steeds een belangrijke rol; immers, zij doen het samen en op een open manier! Het personeel maakt deel uit van ons huishouden en het gebouw heeft de uitstraling van een gewoon woonhuis.” Ik ben nog steeds heel blij met het resultaat en de inzet van veel sponsors voor dit project. “Het is echt een droom die werkelijkheid is geworden.”

“Architectuur van het geluk”
Collega Sander is blij en dankbaar met de warme reacties. Ook die van de bewoners. Een eigen plek, een eigen (t)huis!  Iedereen op een eigen manier; Cindy een gestylede kamer met overwegend roze accenten en Jaspert een interieur rondom een prachtige voetbaltafel. Dit geeft meerwaarde aan het vak. Architectuur van het geluk…

De leerpunten? Die nemen we mee en daar leren we weer van:

1. Ook bij trappenhuizen op het zuiden beperkt glas en goede (vaste) zonwering toepassen.
2. De dakvorm was nodig maar ook duur, bij een volgende casus gaan we voor minstens zoveel woonkwaliteit binnen een eenvoudiger gebouwstructuur.
3. Co-creatie en samen ontwerpen loont. Villa Zonnedauw is echt een villa van alle bewoners en betrokkenen!

Kortom, we kijken gelukkig en trots terug op dit mooie project.

Wilt u meer weten over onze visie op (woon)zorghuisvesting? Neem hier contact op.